قاليچه سروي طاوسي كه در موزه قالی مشهد نگهداري ميشود از آن دسته قاليهاي جذاب و ديدني است كه در نگاه اول چشم بيننده را به خود جلب توجه ميكند و اين به خاطر درخت سروي است كه محكم و استوار، زيبا و با شكوه در متن و مركز قاليچه نقش بسته است.
طرح: سروي طاوسي تاريخ بافت: اوایل قرن 14 هجري قمري محل بافت: كرمان نوع گره: نامتقارن رجشمار: 45 گره ابعاد: 135 × 243 سانتي متر جنس تار و پود: پنبه جنس پرز: پشم تاريخ اهدا به موزه آستان قدس مشهد: 17/6/1373 درون اين سرو (بته بزرگ) پوشيده شده از بتههاي كه به تدريج كوچك و كوچكتر مي شوند و حالت بته های قهر و آشتي را به خود گرفته اند. در پایین درخت سرو دو طاووس با رنگبندي زيبا، پاي خود را بر شاخه اي از گلهاي ختايي نهاده اند و نظاره گر درخت سرو مي باشند. در قسمت بالاي درخت سرو دو طوطي نیز ناظر این صحنه می باشند. ايرانيان نقش سرو را بر برخي ديوارههاي تخت جمشيد، محرابها، كاشيهاي زرين فام، سقف و ديواره مساجد، نگارگري ها و... به يادگار گذاشته اند. همچنين اين نقش در قاليهايي كه از شرق تا غرب ايران توسط مردم مناطق كرمان، بيرجند، اصفهان، قم، تبريز، بيجار و... بافته شده اند، جاي گرفته و بيان كننده گوشه اي از فرهنگ و هنر پر افتخار مردم اين سرزمين است. نه هر درخت تحمل كند ز جور خزان غلام همت سروي كه اين قدم دارد ( حافظ ) عناصر تزئيني اين قالیچه درفرهنگهای مختلف تعاريفي متفاوت دارندكه به شرح مختصری سعي در این خصوص می پردازیم: سرو: سرو جزو درختان هميشه بهاری و سبز مي باشد و اينگونه درختان مظهر زندگي ابدي، روح ناميرا و بي مرگي مي باشند. در هنر اسلامي درخت مظهر رحمت روحاني است. سرو سه گونه است: سرو آزاد كه شاخه هاي راست دارد و چون از قيد كجي و ناراستي فارغ است، آزاد خوانندش. به سرو گفت كسي ميوه نمي آري جواب داد كه آزادگان تهي دستند (سعدي ) عربها اين درخت را شجره الحيه خوانده اند، چون مي گويند كه هر جا سرو باشد، مار هم است سرو در ادب فارسي استعاره ي آزادگي، جاوداني و سرافرازي، راستين، روان، بلند و خرامان است. گلعذاري زگلستان جهان ما را بس زين چمن سايه آن سرو روان ما را بس (حافظ)
طاووس: طاووس نر هنگامي كه با پرهاي دمش چتري مي سازد، تصویری از زيباترين پرنده را نمایان می گردد. به همين علت در ادبيات فارسي نماد زيبايي، كبر، غرور و گاهي بديمني است، كه به واسطه او ابليس وارد بهشت مي شود و باعث رانده شدن آدم از بهشت مي گردد ! طوطي: طوطي در ادبيات ايراني نماد شيرين سخني است، همچنين طوطي رنگ بهشتيان را دارد و در قصه هاي ايراني به عنوان پرندهاي غريب كه از ديار هند به اين سرزمين آمده است و همواره در آرزوي پرواز به سرزمين اصلي و پيوستن به ياران خودش مي سوزد شناخته مي شود.
نمایش فرم ارسال نظر
نشانی: تبريز، آخر راسته کوچه، جنب آتش نشانی، کوچه معاون حکیم، پلاک 20
تلفن: 35235452 -041
فاكس: 35235952 -041
پست الکترونیک: info@egt.ir